به گزارش تحریریه، بازار سهام در سال 1400 گروگان دولتی بود که کلکسیونی از بی قانونی و سومدیریت را بر سر آن اعمال کرد و در نهایت بدون پذیرش مسئولیت در سکوت کامل؛ سال را به پایان برد.

بهار سال 1399 با باز شدن کانال بانکی به سوی بورس همراه بود تا شبکه های زیرمجموعه دولت، پول های خلق شده را به سمت بازار سرمایه هدایت کرده و شاخص را به عدد نجومی 2 میلیون و 200 هزار واحد برسانند.

این اعداد نجومی باعث شد تا مردم از همه جا بی خبر هم به بازار هجوم برده و نیمی از دارایی خود را از مرداد تا آبان 99 از دست بدهند. با این حال دولت باز هم با بازار سرمایه کار داشت و در اسفندماه با قفل کردن بازار سهام به فروختن اوراق مشغول شد تا هزینه های جاری خود را هم با یک چرخش قلم؛ به اسم اوراق و در حقیقت از محل چاپ پول تامین کند.

با این حال در سال 1400 ورق بر می گردد و باز هم با منطق غیراقتصادی، شاهد صعود بازار سهام در فصل بهار خواهیم بود که با میدان داری خصولتی های شاخص ساز همراه می شود که روابطی غیرشفاف با شبکه بانکی به عنوان مادرخرج فعالیت های سفته بازانه برقرار کرده اند.

بهار طلایی بورس باعث می شود تا دست دولت برای تبلیغات انتخاباتی باز باشد و حداقل در فضای رسانه ای بتواند خود را سربلند نشان دهد، اگرچه این صعود شاخص کل به معنای جبران سرمایه های برباد رفته مردم نیست و آنها را راضی نمی کند.

دولت به دلیل اتخاذ سیاست کاهش قیمت دلار که به تولید آسیب زده و از ارزندگی سهام شرکتهای معدنی، فلزات و پتروشیمی کاسته و به شرکت های کوچک صنعتی هم آسیب می زند، با فشار بر شاخص برای کاهش روبرو است و این مهم باعث می شود فشار بانک مرکزی برای ادامه پول پاشی که ویژگی برجسته دوران همتی بوده است، بیشتر شود تا بتواند فشار برای کاهش قیمت سهام شرکت ها را جبران نماید. به عبارت ساده تر؛ شدت خلق پول در نیمه نخست سال بعد هم حفظ خواهد می شود تا سیاست دولت عقیم نماند.

سرکوب ارزی و رساندن نرخ ارز به یک عدد خیلی پایین برای مانور تبلیغاتی ماههای پایانی دولت اعتدال و افزایش ادامه دار حجم پول عملا به تشکیل یک بمب ساعتی جدید در اقتصاد منتهی می شود که به سرعت خود را در فشار نرخ ارز برای رسیدن به نرخ های تعادلی منطقی نشان خواهد داد و به چالشی برای دولت بعد تبدیل می شود.

نتیجه اینکه میراث روحانی و همتی تا آخرین ماههای پایانی دولت اعتدال باقی است و دولت آینده باید دو سال نخست را صرف آواربرداری و خنث کردن بمب های کار گذاشته شده در اقتصاد ایران کند.

پایان/